Χθές βράδυ με ζωντανή ακόμα την επίδραση της πανσελήνου απόλαυσα την συνΥπαρξη της πραγματικότητας και μιάς μουσικής μεταμόρφωσης Ηταν βέβαια και η Αννούλα με την παρέα της απο το Εθνικό που έκαναν την μουσική του Χρήστου να μην φαίνεται τόσο απρόσιτη Οι φωτογραφίες μου ενα αποτύπωμα σε αυτή την απόλαυση.
Πολλές φορές δεν μας λέει κάτι συνεπώς δεν απολαμβάνουμε ένα έργο τέχνης που βρίσκεται απέναντι μας. Μπορούμε να το αποδοκιμάζουμε; Μα φυσικά όταν είμαστε άνθρωποι αγενείς . Μπορούμε να μάθουμε να καταλαβαίνουμε;Μα φυσικά όταν έχουμε ευγένεια
Φωτογραφίζοντας ένα πρόσωπο υπάρχει πάντα η ανάγκη να αποφύγεις το προφανές Αυτό είναι το ίδιο το πρόσωπο μπροστά σου.Δεν φωτογραφίζεις παρα τον εαυτό σου και τις μνήμες που κουβαλάς με αφορμή την πραγματικότητα του κάδρου σου .
Η ιερότητα είναι αυτό που υπερβαίνει το προφανές. Η φωτογραφία απο μόνη της είναι δυστυχώς η ευτυχώς είναι εφήμερη. Μέσα απο την τελετουργία της μαγικά περνάμε στην ιερότητα.Οχι πάντα και αυτό μετράει περισσότερο. Στο τέλος σίγουρα κάποιους γοητεύουμε και λιγώτερους κάνουμε να μας καταλάβουν Αυταρέσκεια;
